یاد حضرت
مهربان ارباب من …
از خود می پرسم : هزار و یک صد و اندی سال از آن روزهای سخت
می گذرد و هر سال این روزهای سخت برایتان تکرار می شود و من چند بار ، مایه ی
آسودگیی سختیهای شما بودم ؟ !
چند بار توانستم لبخندی و یا حتی تبسمی کوچک ،گوشه
لب لعل گونتان بنشانم ؟
معدود بودند و هستند امثال امینی ها و شیخ مفید ها و
زیاد بودند و هستند امثال من که جز رنج و غم و محنت ، چیزی برایتان نداشتم ، ولی
شما هیچگاه دست از دعای خیر برای امثالی چون من بر نداشتید.
کاش لحظه ای به
اینکه هر روز نگاهم میکنید اعتقاد داشتم ، آنوقت دیگر برای این همه گناه و آلودگی
اندکی خجالت می کشیدم ، اگر یک روز حتی یک روز را به ذکرتان سپری می کردم قطعا حال
و روزم از این بهتر می شد . فقط یک روز …
با خود می گویم :
چه کسی بهتر از
شما می داند و چه کسی چون من فراموش کار و غافل که نمیدانم و باور ندارم ، که در
محرم و صفری که گذشت چند بار برای سلامتیتان صدقه کنار گذاشته ام ؟ مگر عزیزتر و
مهربانتر از شما کسی دیگر هست؟
هنوز هم ، دوشنبه ها و پنج شنبه ها را که اعمال
من خدمتتان عرضه می شود و سخت ترین شب های هفته است برایتان ، فراموش می کنم و با
اینکه شنیده ام که در این شب ها از کثرت گناهانم می رنجید و قلب تان درد می گیرد ،
باز از صدقه دادن برای سلامتی تان ، فراموش می کنم.
من که این روزها را با چنان
سرعتی طی می کنم از یاد می برم که امامی هم دارم !!
یا صاحب الزمان ، شما را ولی
نعمت ندانستیم و برکت از نعمت ما رفت
شما را صاحب الزمان ندانستیم و برکت از
زمانمان رفت
آنقدر در پیشگاهتان گناه کردیم و قبح شکستیم که برکت از همه زندگی
ما رفت
نه می توانیم نام خود را شیعه بگذاریم و نه محب ،آنچه از ولایت جدتان
حضرت علی(ع) برای ما مانده است به برکت دعایی است که برایمان می کنید .
ای کاش
همین را هم می فهمیدیم .
چه قدر نوشتند از تنهاییتان ؟ چه قدر سرودند از غربتتان
؟ چه قدر اشک ریختیم در فراغ تان ؟ ربیع است یا صاحب الزمان
خداوندبه حق میلاد
جدتان ظهور را نزدیک فرماید.