پناهم بده

سلام آقا! 

یادش بخیر اون روزی که با بچه های هیئت توی صحن گوهر شاد یکصدا میخوندیم :

امام رضا ممنونتم که زائر حرم شدم 

امام رضا راهم دادی با این که میدونی بدم 

وای که بی تاب دلم /برای دیدنت / برای حرمت / واسه بوسیدن / جای پای مهدی 

باز شدم زائر تو / با یک اذن دخول/ الهی بشنوم /میون زائرا / من صدای مهدی ...   

چه روزای شیرینی بود ...روزایی که هنوزم از یاد آوری خاطراتش لبخند میشینه گوشه لبم و ته دلم پر از نشاط میشه ... چقدر کنار شما آروم بودم .. نه دردی... نه غصه ایی.. نه مشکلی...

چقدر زود گذشت... مثل یه خواب بود.

حالا اینجا ،توی این شهر ، با این هوای مسموم ، با کوله باری از  غصه، سر خورده و مغموم ، منتظر گوشه چشمی از طرف شما هستم..

ای امام رئوف! پناهم بده که پناهگاهی جز شما ندارم و هیچ کس جز شما محرم اسرار دل خسته م نیست...

مگذار مرا در این هیاهو آقا

 تنها و غریب و سر به زانو آقا

 ای کاش ضمانت دلم را بکنی

تکرار قشنگ بچه آهو آقا